 | ರವಿಬರಹ on ಕವಿತೆ ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟೆ…ನಿಟ… |
 | Rock on ಹೊರಳಿದ ಹಾದಿಯಿಂದ ಮರಳಲಿ ಹೇಗ… |
 | Will on ಮರುಕಳಿಸದಿರು ಮತ್ತೆ…. ಮುಂದ… |
 | Pundalik manavar on ಕುವೆಂಪು ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು… |
 | matn on ಸಂತೋಶ್ ಹೆಗ್ಡೆ…. ನಮ್ಮ ಸಂತ… |
 | daya on ತೀರ್ಥಳ್ಳಿ ಸಿಡಿಲು, ಕಾರ್ಕಳ ಗುಡುಗ… |
 | Raghurama Bhat on ಕಮಲಶಿಲೆಯ ಈ ಅದ್ಭುತ ಗುಹೆ ನೋ… |
| K.Raghurama Bhat on ಕಮಲಶಿಲೆಯ ಈ ಅದ್ಭುತ ಗುಹೆ ನೋ… |
 | Ganapathi on ನಾವುಡರೇ… ನಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳಲ್ಲ… |
 | Vijaykumar on ಮೂಕಜ್ಜಿಯ ಕನಸು.. ಮೂಕವಾಯ್ತು… |
 | sunitha on ಡೇಟಾಬೇಸಿನ ಬಯೋಡೇಟಾ….!! |
 | tarashashidharshashi… on ಅಂತರಂಗದ ಆಪ್ತಸ್ವರ ಮನಸಿನಲಿ ಮರ್ಮರ… |
 | ವಿಜಯರಾಜ್ ಕನ್ನಂತ on ಮೂಕಜ್ಜಿಯ ಕನಸು.. ಮೂಕವಾಯ್ತು… |
 | thimmappa joladarasi on ಮೂಕಜ್ಜಿಯ ಕನಸು.. ಮೂಕವಾಯ್ತು… |
 | Shivaprakasha on ಸಾಕಲ್ಲವೇ ಬಿಂದುವಾದ ಕಣ್ಣಂಚಿನ… |
ಕವಿತೆ ಬರೆಯಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡು ಕುಳಿತರೆ
ಪದಗಳೇ ಸಿಕ್ಕದೇ ತಡವರಿಸುತ್ತಿಹೆ
ಇರಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡೆ
ಬರೆದ ಸುಸ್ತಿಗಿರಬೇಕೆಂದು
ಅಲ್ಲವೆಂದಿತು ಒಳಮನಸ್ಸು
ಬರೆಯಲಾಗದಂತ ಅಶಿಸ್ತಿಗಿರಬೇಕು
ಉಹೂಂ…
ಬದುಕಿನ ಹಾಡಿನ ಪದ-ದನಿ-ನಿಸಗೆಳೆಲ್ಲಾ
ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿಯಾಗಿ ಹರಡಿಕೊಂಡಿವೆ
ಬಾಳ ಹೆದ್ದಾರಿಯುದ್ದಗಲಕ್ಕೂ
ಹೆಕ್ಕಿ ಹೆಕ್ಕಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದು
ನನಗೆ ದಕ್ಕಿದ್ದೆಷ್ಟೋ ಅಷ್ಟು
ಮಿಕ್ಕಿದ್ದು….?!
ಅಳಿದುಳಿದ ನನ್ನ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಸಂಚಿಯೊಳಗಿಷ್ಟು!!
ವಿಜಯರಾಜ್ ಕನ್ನಂತ