ಇದನ್ನು ಕವನ ಅಥವ ಪದ್ಯ ಅನ್ನೋ ಎದೆಗಾರಿಕೆ ನನ್ನಲ್ಲಿಲ್ಲ…ಅದ್ರೂ ಮನಸಿನ ಮರ್ಮರಗಳೆಲ್ಲ ಕವಿತೆಗಳಾಗಬೇಕೆಂಬ ನಿಯಮವೇನಿಲ್ಲವಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳು ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೆ…
ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೆ ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡಬೇಡ್ವೇ..
ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಸ ಬಿತ್ತಂದ್ರೆ
ಯಾರೂ ನಂಬಲ್ವೇ !
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.–.-.-.-.-.-.-.-.-
ಈ ಜಗತ್ತಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ನಿರಂತರ ಅನ್ನುತ್ತೆ ವೇದಾಂತ
ಆದರೆ ನೀನೂ ಬದಲಾಗಿ ಬಿಟ್ಟೆ ನೋಡು… ಅದೇ ದುರಂತ
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.–.-.-.-.-.-.-.-.-
ಬಹಳ ದೂರ ನೀ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟೆ
ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬರಲಾಗದಷ್ಟು…
ಬೇಸರವಾಗಿದ್ದು ಅದಕ್ಕಲ್ಲ
ಬದಲಾಗಿ ಬಿಟ್ಟೆಯಲ್ಲ ನೀ
ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಲೂ ಆಗದಷ್ಟು..!
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.–.-.-.-.-.-.-.-.-
ಚರಿತ್ರೆ ಮರುಕಳಿಸುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಮಾತನ್ನು ನಂಬಿ
ಖುಶಿಯಿಂದ ಕಾಯುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ
ನೀ ಮತ್ತೆ ಸಿಗಬಹುದೆಂದು…
ಆದರೀಗ ಯಾಕೋ ದಿಗಿಲಾಗುತ್ತಿದೆ ನೆನಪಾಗಿ
ನೀ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದು ಕೂಡಾ
ಅದೇ ಚರಿತ್ರೆಯ ಭಾಗವೆಂದು !
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.–.-.-.-.-.-.-.-.-
ಮೌನದ ನುಡಿ ನಿನಗೆ ಕೇಳಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ,
ಮಾತಡೋಕೆ ನಂಗೂ ಧೈರ್ಯ ಇರಲಿಲ್ಲ
ಈಗ ಧೈರ್ಯವೇನೋ ಬಂದಿದೆ…
ಆದ್ರೆ ಮಾತಾಡೋಕೆ ಏನೂ ಉಳಿದೇ ಇಲ್ಲ!
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.–.-.-.-.-.-.-.-.-
ಸದಾ ನೀ ಜೊತೆಯಾಗಿರು ಅಂತ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದ್ದೆ
ಯಾವುದೋ ದೇವತೆ ಅಸ್ತು ಅಂದಿರಬೇಕು
ಈಗ ಮರೆಯಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡರೂ ಸದಾ
ನಿನ್ನ ನೆನಪಾಗೋದು ಅದಕ್ಕೇ ಇರಬೇಕು