ಹೇಳಿ ಕವಿಗಳೇ…ಯಾತನೆ ಎಂತು ಮಧುರ?

ಭಾವಗಳ ತೂರಿಬಿಟ್ಟೆ ಸ್ವಚ್ಛಂದವಾಗಿ
ಆಕಾಶದ ಎಲ್ಲೆ ಮೀರಿ ವಿಹರಿಸಲೆಂದು

ತೋರಿಕೆಯ ಬಿಂಕ-ಬಿಗುಮಾನಗಳ
ಹೊಸ್ತಿಲು ದಾಟಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗಲೆಂದು

ಚೌಕಟ್ಟಿನ ಪಂಜರಗಳ ಸರಳ ಬಂಧಿಯಾಗದೆ
ಗರಿಬಿಚ್ಚಿ ಹಾರಿ ಹಾಯಾಗಿರಲೆಂದು

ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳ ಕಬ್ಬಿಣದ ಕೋಟೆಯ
ಕಂದಾಚಾರಗಳ ಶೃಂಖಲೆಯಲಿ ಸಿಲುಕದಿರಲೆಂದು

ಮುಕ್ತವಾಗಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ ಸಕಲ ಪಾಶ-ಅಂಕುಶಗಳಿಂದ
ಬರಿದೇ ಇರಿವವರ ಶೂಲಕೆ ಘಾಸಿಯಾಗದಿರಲೆಂದು

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯಾಯಿತೋ… ಅನುಮಾನ!
ನನ್ನೇ ಸುತ್ತುವರಿದು ಕಾಡುತಿವೆಯಲ್ಲಾ…

ಗಾಯವೇ ಇಲ್ಲದೆ ನೋಯುವ ಮನಸಿಗೆ
ಯಾತನೆಯು ಮಧುರ ಎಂದ ಕವಿ ಕಲ್ಪನೆ
ನೀಡಬಲ್ಲುದೇ ಸಾಂತ್ವನ… ಹುಸಿಯಾದರೂ ರವಷ್ಟು…?

ನಿಷಾದ ♪ ವಿಷಾದ ♫

ನೆನಪಿನಾಳದ
ಕಣಿವೆಯೊಳಗೆ
ಸುಪ್ತ ಝರಿಯ
ಜುಳುಜುಳು ನಿನಾದ

ಅಂತರಂಗದ
ಹೂಬನದೊಳಗೆ
ಅರಳಿ ನಗುವ
ಸ್ಮೃತಿ ಸಂವಾದ

ಆಪ್ತಸ್ವರಗಳ
ಆಲಾಪನೆಯೊಳಗೇ
ಲುಪ್ತವಾದ ನಿಷಾದ
ಸ್ವರದ ವಿಷಾದ !!

ನವಿರು-ನೋವು ನವಿಲಿಲ್ಲ… ನೀನಿಲ್ಲದೆ !!

ನನನ ನನ ನಾನಾ… ನನನಾನಾ ನನ ನಾನನ ನನ ನನನಾ… ನಕಾರದಲ್ಲಿ ನೆನಪನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಾ 🙂

ನೆನಪು ನೋವೆಂಬರು
ನೋವು ನವಿರೆಂಬರು
ನವಿಲಗರಿಯೆಂಬರು ನೆಪಮಾತ್ರಕೆ

ನೆನಪಿನೋಣಿಯಲೊಮ್ಮೆ
ನಡೆದಾಡಿ ನೋಡಿದೆ
ನವಿರು-ನೋವು ನವಿಲಿಲ್ಲ… ನೀನಿಲ್ಲದೆ !!

ನೆನಪಿನ ಮಿಡಿ(ತ)ಗಳಿಗೆ ಖಾರ ಬೆರೆಸಿ !

ಮನಸಿನ ಭರಣಿಯೊಳಗೆ
ಕಣ್ಣೀರಿನಲಿ ಉಬ್ಬೆ ಹಾಕಿಟ್ಟ
ನೆನಪಿನ ಮಿಡಿ(ತ)ಗಳನೆಲ್ಲಾ
ಆಗೀಗ ಆರಿಸಿ ಕೊಯ್ದು ಬಡಿಸುತ್ತೇನೆ
ಜೊತೆಗಿಷ್ಟು ಖಾರ ಬೆರಸಿ !

ಚಪ್ಪೆಯಾದೆ ನಾ… ಅದ ಚಪ್ಪರಿಸಿ
ವಾಹ್ ಎನ್ನುವವರ ಲೊಟ್ಟೆ ಸದ್ದಿಗೆ

ಬೆಪ್ಪಾಗಿ ಮನಕೆ ಸಂದಿಗ್ಧವೀಗ…
ಬರಿದೇ ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟಿ(ಸಿ)ಕೊಳ್ಳಬೇಕೋ
ಆರದ ಒದ್ದೆ ಕಣ್ಣು ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೋ!!

ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಕನ್ನಡ ಕವಿತೆ ಹೀಗಿರಬಹುದೇನೋ…!!!

ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಕನ್ನಡ ಕವಿತೆ ಹೀಗಿರಬಹುದೇನೋ..

ನಾನೆಷ್ಟು ಪೋಸ್ಟಿದರು ನೀ ಕಮೆಂಟಲೇ ಇಲ್ಲ

ನಾನೆಷ್ಟು ಬ್ಲಾಗಿದರೂ ನೀ ಬಾಗ್ಲು ತೆಗಿಲಿಲ್ಲ

ನಾನೆಷ್ಟು ಪಿಂಗಿದರೂ ನೀ ಪಿಂಗ್-ಬ್ಯಾಕಲೆ ಇಲ್ಲ

ನಾನೆಷ್ಟು ಪೋಕಿದರೂ ನೀ ನೀಕಲೆ ಇಲ್ಲ

ನಾನೆಷ್ಟು ಟ್ವೀಟಿದರೂ ನೀ ಚಾಟಲೆ ಇಲ್ಲ

ನಾನೆಷ್ಟು ಮೆಯ್ಲಿದರೂ ನೀ ರಿಪ್ಲೈಸಲೇ ಇಲ್ಲ

ನಾನೆಷ್ಟು ಕಾಲಿದರೂ ನೀ ಪಿಕ್ಕಲೆ ಇಲ್ಲ

ನಾನೆಷ್ಟು ಎಸ್ಸೇಮೆಸ್ಸಿದರೂ ನಿನ್ನ ಮೆಸ್ಸೇಜೆ ಇಲ್ಲ

ಹುಡುಗಿ ನಿನ್ನ ಹುಡುಕಿ(ಸರ್ಚಿ) ನಾ ಅಲೆಯದ ಸೈಟುಗಳೇ ಇಲ್ಲ

ಆರ್ಕುಟ್, ಫೇಸ್ಬುಕ್,ಟ್ವೀಟರ್,ಗೂಗಲ್ ಪ್ಲಸ್ಸಿನಲಿ ನೀ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ

ಅಕೌಂಟ್ ಓಪನ್ ಆಗ್ಲೇ ಒಂದ್ ವೀಕೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ

ನನ್ನ ಹಾರ್ಟಿನ ನೆಟ್ವರ್ಕ್ನನಿಂದ ಆಗ್ಲೇ ಲಾಗೌಟ್ ಆದೆಯಲ್ಲ  🙂